Blokfluit
De blokfluit is een houten blaasinstrument met een labium. Het labium is het gedeelte van de blokfluit waardoor geblazen wordt. Het labium bevindt zich achter het blok dat in een cilindrische buis geschoven wordt (vandaar de naam blok-fluit).
De blokfluit wordt meestal van hout gemaakt. De gebruikte houtsoorten zijn zachte Europese houtsoorten (perenhout, pruimen, kersen, esdoorn / ahorn, olijfhout, noten, buxus / palmhout) of harde tropische houtsoorten (palissander, cocobolo, rozenhout, ebbenhout, coromandel, grenadille, bubinga, West-Indische buxus).
Een blokfluit heeft acht gaten (zonder dubbele boring), zeven aan de bovenkant en een aan de onderkant. Aan de onderkant bevindt zich het duimgat dat helemaal of half geopend kan worden om hogere noten te produceren. De onderste twee gaten aan de bovenkant zijn vaak dubbel uitgevoerd om het gedeeltelijk afsluiten van een toongat te vereenvoudigen, en daarmee het spelen van laddervreemde tonen. Bij een blokfluit met enkele boring is het onderste gat niet verdeeld in twee delen maar is dat één gat.